اگر از جوانان با استعداد کشور حمایت شوند، هر روز افتخار جدیدی را برای افغانستان می آفرینند

بدون شک فرزندان افتخار آفرین افغانستان از استعداد و‌ نبوغ بالای برخوردار هستند، اگر شرایط که برای جوانان سایر کشور ها مساعد است، نیز برای جوانان این سرزمین مساعد شود، بدون شک فرزندان ما  از هر جوان دیگر برتری های به خصوص خود را دارند؛ اما مع الاسف نیم قرن جنگ تحمیلی آنها را گرفتار درد های بی درمان ورنج های بی پایان ساخته است.

اگر به وضعیت اسفبار جوانان این سرزمین در داخل و خارج دقت شود هر قلب را به درد می‌آورد و هر جگری را خون می سازد.

جوانان تحصیلکرده این سرزمین به جای خدمت گزاری در افغانستان، در کشور های منطقه و همسایه ها در سطح دکترا و‌ ماستری مصروف دامداری، نگهبانی، مرغداری و گله داری مشغول و مصروف هستند که برای کشور ما یک فاجعه است.

مع الاسف جوانان ما با تحمل هزاران رنج و مصیبت، روز خود را سپری می کنند و از هر گونه آسایش و آرامش محروم اند و هیچ برنامه ای برای آینده‌ی خود ندارند و در یک بی سرنوشتی مطلق گرفتار و چراغ امید شان خاموش شده است.

با در نظرداشت وضعیت دردناک مردم دردمند این سرزمین، زمان آن است که افغان ها از تجارب تلخ گذشته بیاموزند و‌ به‌خود بیایند، به جای واگرایی فرهنگ همگرایی را در محور اسلام عزیز نهادینه کنند، همدیگر را به آغوش بکشند ‌و با سیاست جذب و نخبه پروری امانت ها را به اهل آن بسپارند؛ دروازه های مکاتب ‌و‌پوهنتون ها را به روی دختران باز کنند، تا قضیه مهاجرت معکوس شود، مهاجرین بتوانند آبرومند به خانه و کاشانه شان برگردند و از رنج  و عذاب ، توهین و‌ تحقییر بیگانگان در اقصی نقاط جهان نجات یابند.

یقین دارم اگر چنین شرایط مساعد شود نخبگان این سرزمین به زادگاه‌شان برگردند، سرمایه های عظیم مالی که مردم این سرزمین در خارج از کشور سرمایه گزاری نموده اند به کشور برگشتانده خواهد شد، آن زمان افغانستان قدرت ساختن انواع بهترین موتر ها، طیارات و‌سایر تجهیزات الکترونیکی و غیره را خواهد داشت.

به لطف خداوند متعال طی سال‌های اخیر جوانان با استفاده از امکانات ناچیری که در اختیار داشتند توانستند موتر، هواپیمای بدون سرنشین، تجهیزات نظامی و بالگردهایی به نام کشور بسازند ‌‌و حتی چانس حضور در نمایشگاه های بین المللی به‌ویژه کشور قطر را داشته باشند.

ای کاش حکومت ها به جای نخبه کشی از نخبه های این سرزمین در جهت شکوفایی ‌و پیشرفت، ترقی و تعالی کشور استفاده بهینه می کردند، تا مردم این سرزمین ناگزیر به ترک خانه و‌کاشانه شان نمی شدند و گرفتار مصیبت ها در بحر و بر نمی شدند.

طی سال‌های اخیر جوانان خودجوش توانستند طیاره، موتر، قایق و… بسازند، واجب است از این روند سازندگی با تمام قوت و قدرت حمایت شود .

به امید روزی که در افغانستان فابریکه ذوب آهن، موتر سازی، طیاره سازی و فابریکات الکترونیکی و غیره را داشته باشیم و کارگران سایر کشور ها برای کسب و کار به کشور ما تشریف بیاورند و بتوانیم از انها استقبال نیک داشته باشیم.

شایان ذکر است که کشورهای صنعتی جهان طی یک فرایند هدفمند و با تلاش و‌ مجاهدت طی بیش از یک قرن توانستند امروز به این موفقیت برسند و عامل موفقیت کشور های صنعتی چهار مولفه است:

۱- رهبری و زعامت سلیم

۲- استقلال و آزادی

۳- سپردن کار به اهل آن ‌(نخبه پروری )

۴- وحدت همدلی ، عدالت اجتماعی ( ملت شدن )

عبدالرووف توانا