باشندههای محل میگویند که برای بازسازی این آرامگاه، تاکنون از سوی مسوولان و نهادهای مربوط هیچ توجهی نشده است.
آرامگاه ناصر خسرو بلخی، ادیب، شاعر و نویسنده برجسته کشور که گفته میشود در میان قرنهای چهارم و پنجم هجری قمری میزیسته است، بیش از ۴۰۰ سال قدمت دارد.
این آرامگاه بر بالای تپههای سنگی قرار گرفته که اطراف آن در اثر بارندگیها و دیگر عوامل طبیعی با خطر فروریزی مواجه است.
امام محمد باشنده بدخشان گفت: «کلا قرآن کریم تا چت و بر دیوارهای اینجا نوشته شده است. ناصر خسرو بسیار یک شخص دانشمند و دانا بوده است. مردم از اطراف و اکناف برای دیدن اینجا حاضر میشوند.»
نجیبالله باشنده دیگر بدخشان افزود: «ناصر خسرو برای فعلا یک سک مخروبه بیش نیست. ما تخریبکنندههای ناصر خسرو هستیم و ما یمگانیها نتوانستیم از این دانه گرانبهای خود حفاظت کنیم.»
تمامی ستونها، تیرها و بخشهای ورودی و داخلی این آرامگاه به گونه زیبایی کندهکاری و با رنگهای گوناگون و آیات قرآنکریم مزین شده است.
باشندههای محل از مسوولان حکومت سرپرست میخواهند تا این آرامگاه را از خطر نابودی نجات دهند.
سید عباس باشنده بدخشان اظهار داشت: «خواست ما از دولت همین است که چون این یک آثار تاریخی است، ایجاب میکند که تخریب نشود.»
محمد طاهر دیگر باشنده بدخشان گفت: «به همین خاطر باید بازسازی شود و دروازه و اتاقهایش تعمیر شوند.»
اما ریاست اطلاعات و فرهنگ بدخشان میگوید که موضوع بازسازی این آرامگاه را با وزارت اطلاعات و فرهنگ در میان گذاشتهاند و کار بازسازی آن به زودی آغاز خواهد شد.
ذبیحالله امیری رییس اطلاعات و فرهنگ بدخشان بیان کرد: «ما در این عرصه با نهادها و وزارت اطلاعات و فرهنگ صحبت کردیم و انشاءالله که مرمتکاری این مقبره تاریخی امسال آغاز خواهد شد.»
بر اساس روایتهای تاریخی، ناصر خسرو در سال ۱۰۰۵ میلادی در ولایت بلخ به دنیا آمد و در دربار شاهان غزنوی و پس از آن در دربار سلجوقیها بسر میبرد. او سرانجام از دربار سلجوقیها رو گردانید و به ولسوالی یمگان بدخشان رفت و ۲۵ سال پایانی عمرش را در این منطقه سپری کرد.
ناصر خسرو بلخی در فلسفه، حکمت، طب، نجوم و ریاضی دست بالایی داشت و آثار او شامل سفرنامه، جامعالحکمتین، زادالمسافرین، خوانالاخوان، روشنایینامه، سعادتنامه و دلیلالمتحرین اند.
نظرات بسته شده است.